Informacje o ustawieniach i funkcjach Electrolux Efp60424ox

Electrolux EFP60424OX to inteligentna lodówka z funkcjami, które pomagają Ci w utrzymaniu świeżości i bezpieczeństwa żywności. Ma szeroką gamę ustawień, w tym automatyczne ustawienia temperatury, które są dostosowane do przechowywania żywności, zapewniając optymalne warunki do jej przechowywania. Lód i woda w Electrolux EFP60424OX są produkowane zgodnie z najwyższymi międzynarodowymi standardami, dzięki czemu jest ona bezpieczna w użytkowaniu. Urządzenie posiada również funkcję automatycznego ustawiania temperatury, co pozwala na utrzymanie świeżości żywności przez dłuższy czas. Lodówka jest wyposażona w szereg funkcji, które umożliwiają łatwą instalację i obsługę, co czyni ją wygodną w użytkowaniu.

Ostatnia aktualizacja: Informacje o ustawieniach i funkcjach Electrolux Efp60424ox

W Windows, posiadanie kamery i mikrofonu w swoim urządzeniu umożliwia m. in. Teams wideo, robienia zdjęć, nagrywania filmów i nie tylko. Wiele aplikacji i usług wymaga dostępu do aparatu lub mikrofonu, a dzięki ustawieniom systemu Windows możesz kontrolować, które aplikacje mogą korzystać z tych urządzeń.

Niektórych niepokoi to, że nieznane aplikacje, organizacje czy złośliwe oprogramowanie uzyskują dostęp do aparatu lub mikrofonu. Użytkownik powinien mieć kontrolę nad każdym użyciem aparatu i mikrofonu. Aby ułatwić zrozumienie, kiedy aparat jest włączony, dostępne są następujące wskaźniki:

  • Jeśli Twoje urządzenie jest wyposażone w lampę aparatu, włącza się ona, kiedy aparat jest w użyciu.

  • Jeśli w systemie nie ma lampy aparatu, otrzymasz powiadomienie o włączeniu lub wyłączeniu aparatu.

Aby ułatwić zrozumienie, kiedy mikrofon jest w użyciu, dostępne są następujące wskaźniki:

W obszarze powiadomień na pasku zadań będzie wyświetlana ikona mikrofonu. 

Aby sprawdzić, które aplikacje obecnie korzystające z kamery lub mikrofonu albo ostatnio uzyskały dostęp do kamery lub mikrofonu

W Windows 10 przejdź do:

Start > Ustawienia   > prywatność > aparat fotograficzny 

 > Ustawienia   > Prywatności >Mikrofon 

W Windows 11 przejdź do: 

 > Ustawienia   > Prywatność & zabezpieczeń > aparat fotograficzny

 > Ustawienia   > ochrona & i > komputera.

Uwaga: Ta funkcja nie jest obecna w systemie Windows 10 w wersji 1809 i starszych.

Udostępnimy również ustawienia, które mają na celu zapewnienie Ci kontroli, zgodnie z opisem w poniższych sekcjach.

Kontrolki dotyczące aparatu lub mikrofonu mogą już być wyłączone, jeśli korzystasz z urządzenia służbowego albo z konta służbowego na urządzeniu prywatnym. W takiej sytuacji u góry strony z ustawieniami aparatu lub mikrofonu będzie wyświetlana informacja Niektórymi ustawieniami zarządza Twoja organizacja.

Trzy rodzaje aparatów

W zależności od typu aparatu fotograficznego, w jaki jest wyposażone urządzenie lub jaki jest zainstalowany w urządzeniu, istnieją trzy typy aparatów, do których mogą uzyskiwać dostęp aplikacje i usługi.

Aparat kolorowy robi tradycyjne kolorowe zdjęcia i nagrywa kolorowe klipy wideo.

Aparat na podczerwień robi zdjęcia w odcieniach szarości (czarno-białe) lub nagrywa klipy wideo w paśmie podczerwieni.

Aparat z czujnikiem odległości może rozpoznawać kształty przedmiotów znajdujących się przed nim oraz ich odległość od urządzenia. Aparatu z czujnikiem odległości można na przykład użyć do sprawdzania, czy przed urządzeniem znajduje się osoba.

Kontrolowanie, które aplikacje mogą korzystać z aparatu

    Wykonaj jedną z następujących czynności:

    W Windows 10 przejdź do startowego > Ustawienia > Prywatność > aparatu fotograficznego.

    W Windows 11 przejdź do startowej > Ustawienia > Prywatność & zabezpieczeń> aparat fotograficzny.  

    W Windows 10 upewnij się, że ustawienie Dostęp z aparatu dla tego urządzenia , Zezwalaj aplikacjom na uzyskiwanie dostępu do aparatu i przełącznik aplikacji pakietu Microsoft Store, z których chcesz korzystać, jest włączony. Jeśli na liście nie widzisz aplikacji lub witryny internetowej, których szukasz, prawdopodobnie jest to aplikacja komputerowa. Aplikacji klasycznych nie można przełączać pojedynczo, ale dostęp do tych aplikacji można kontrolować za pomocą zezwalania aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do aparatu.

    W Windows 11 upewnij się, że jest włączony dostęp do aparatu fotograficznego, Pozwól aplikacjom na dostęp do aparatu i indywidualnego przełącznika aplikacji pakietu Microsoft Store, z których chcesz korzystać. Jeśli na liście nie widzisz aplikacji lub witryny internetowej, których szukasz, prawdopodobnie jest to aplikacja komputerowa. Aplikacji klasycznych nie można przełączać pojedynczo, ale dostęp do tych aplikacji można kontrolować za pomocą funkcji Umożliwiaj aplikacjom stacjonarnym uzyskiwanie dostępu do aparatu.

Aby uzyskać więcej informacji na temat kontrolowania dostępu z aparatu na urządzeniu, zobacz Zarządzanie uprawnieniami aplikacji dla kamery w aplikacji Windows.

Kontrolowanie, które aplikacje mogą korzystać z mikrofonu

W Windows 10 przejdź do startowego > Ustawienia > Prywatność > Mikrofon.

W Windows 11 przejdź do > Ustawienia > Prywatność i zabezpieczenia & i > Mikrofon.

W Windows 10 upewnij się, że ustawienie Dostęp do mikrofonu dla tego urządzenia, Zezwalaj aplikacjom na dostęp do mikrofonu iindywidualne przełączniki aplikacji Microsoft Store, z których chcesz korzystać, są włączone. Jeśli na liście nie widzisz aplikacji lub witryny internetowej, których szukasz, prawdopodobnie jest to aplikacja komputerowa. Aplikacji klasycznych nie można włączać pojedynczo, ale można sterować ich dostępem za pomocą zezwalania aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do mikrofonu.

W Windows 11 upewnij się, że ustawienie Dostęp do mikrofonu , Pozwól aplikacjom na dostęp do mikrofonu iindywidualne przełącznik aplikacji Microsoft Store, z których chcesz korzystać, jest włączony. Jeśli na liście nie widzisz aplikacji lub witryny internetowej, których szukasz, prawdopodobnie jest to aplikacja komputerowa. Aplikacji klasycznych nie można przełączać indywidualnie, ale dostęp do tych aplikacji można kontrolować, używając funkcji Zechć aplikacje klasyczne uzyskać dostęp do mikrofonu.

Jak pozwolić witrynie internetowej na używanie aparatu lub mikrofonu podczas przeglądania w programie Microsoft Edge

Aparat i mikrofon urządzenia mogą być wykorzystywane w trakcie przeglądania witryn internetowych w programie Microsoft Edge. Jednak nawet gdy obsługa aparatu i mikrofonu są włączone w przeglądarce Microsoft Edge, nadal trzeba przyznawać zgodę poszczególnym witrynom internetowym na używanie aparatu i mikrofonu. Jak to zrobić:

Przejdź do witryny internetowej, w której chcesz używać mikrofonu i/lub aparatu.

Jeśli zostanie wyświetlone okno dialogowe z pytaniem, czy chcesz nadać witrynie internetowej uprawnienia do używania kamery lub mikrofonu, wybierz pozycję Zezwalaj. Aby zablokować dostęp, wybierz pozycję Zablokujlub zamknij okno dialogowe. 

Jak wyłączyć używanie aparatu lub mikrofonu przez witrynę internetową w przeglądarce Microsoft Edge

W Microsoft Edge wybierz pozycję Ustawienia i nie tylko, a następnie wybierz pozycję Ustawienia.

Wybierz pozycję Pliki cookie i uprawnienia witryny po lewej stronie, a następnie w obszarze Uprawnienia witrynywybierz pozycję Aparat lub Mikrofon.

Wybierz ikonę kosza, aby usunąć dostęp do tej witryny sieci Web.

Uwaga: Niektóre witryny internetowe mogą nie działać, jeśli zablokujesz im dostęp do aparatu lub mikrofonu. Na przykład nie będziesz w stanie dołączyć do wideokonferencji.

Wyjątki w ustawieniach prywatności dotyczących aparatu i mikrofonu

Jeśli włączysz Windows Hello, będziesz logować Cię przy użyciu aparatu fotograficznego, nawet jeśli ustawienie zezwalace aplikacjom na dostęp do kamery jest wyłączone. Po wyłączeniu funkcji Windows Hello nie będzie ona mogła uzyskać dostępu do aparatu. (Windows Hello, część Windows 10 i nowszych, to nowy sposób na logowanie się do urządzeń, aplikacji, usług online i sieci).

Począwszy od systemu Windows 10 wersji 1903, na stronach ustawień aparatu i mikrofonu jest dostępne dodatkowe ustawienie, które zapewniają ograniczoną kontrolę nad aplikacjami klasycznymi uzyskującymi dostęp do aparatu i mikrofonu przy użyciu obsługiwanych metod. To ustawienie nosi nazwę Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do aparatu lub Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na dostęp do mikrofonu w programie Windows 10 i Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do kamery lub Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do mikrofonu w aplikacji Windows 11. W tym miejscu znajdziesz listę aplikacji klasycznych wykrytych przez system Windows, które używały aparatu lub mikrofonu. Włączenie lub wyłączenie ustawienia będzie miało wpływ na wszystkie aplikacje wymienione w ramach tego ustawienia.

Uwagi: 

Możesz wybrać dowolną z wymienionych aplikacji, aby uzyskać szczegółowe informacje o pliku na urządzeniu, który uzyskał dostęp do aparatu lub mikrofonu.

Jeśli korzystasz z aplikacji lub funkcji systemu Windows korzystającej z aparatu lub mikrofonu pośrednio za pośrednictwem składnika systemu Windows, zamiast tego zostanie wyświetlony ten składnik systemu Windows. Na przykład w przypadku interakcji z Cortaną przy użyciu mikrofonu zostanie wyświetlony element „Speech Runtime Executable”.

Wyłączenie opcji Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do kamery lub Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na uzyskiwanie dostępu do ustawień mikrofonu w programie Windows 10 lub Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na dostęp do kamery lub Zezwalaj aplikacjom stacjonarnym na dostęp do ustawień mikrofonu w programie Windows 11 może mieć wpływ na niektóre funkcje Windows'a, takie jak Cortana lub Windows dyktowania.

Aplikacje klasyczne mogą nie być ujęte w spisie aplikacji na stronach ustawień aparatu i mikrofonu albo mogą zachowywać dostęp do aparatu lub mikrofonu nawet po wyłączeniu tych ustawień. Dowiedz się, dlaczego 

Wprowadzenie

Do tej pory udało Ci się poznać już fragment języka C++. Umiesz przeprowadzać różne operacje, pobierać i wypisywać dane.Czas jednak poznać mechanizm, który ułatwia i tak naprawdę umożliwia programowanie.

Wyobraź sobie, że musisz napisać program, który będzie liczyć kilkadziesiąt tysięcy linii. Przerażające, prawda? Rzecz w tym, żemając tak duży program, na pewno wiele razy popełnisz bardziej lub mniej widoczne błędy, z których na pewno niektóre będą bardzociężkie do wykrycia.Załóżmy, że udało Ci się program napisać, testowany był już wiele razy. Postanawiasz jednak przetestować go po raz ostatni przedzatwierdzeniem. I nagle okazuje się, że dla wprowadzonych danych, program nie zadziałał poprawnie - zawiesił się lub wypisałniepoprawne, absurdalne dane.I co teraz zrobisz? Gdzie będziesz szukać błędu? Jak znaleźć błąd w programie, który liczy kilkadziesiąt tysięcy linii? Rzeczywiście, gdybyprogramy były pisane w ten sposób jak robiliśmy to do tej pory, to znalezienie takiego błędu byłoby niemożliwe albo graniczyłoby z cudem.Na szczęście, poznamy teraz mechanizm, który ułatwia organizację kodu programu. Cały kod będziemy mogli dzielić na mniejsze części,które będzie można zdecydowanie łatwiej testować i łatwiej zrozumieć, co się w nich dzieje.Tym tajemniczym mechanizmem będą funkcje, o których wspominałem już w lekcji 2, w której przedstawiłem ogólnąbudowę programu w C++.Na omówienie funkcji poświęcę kilka najbliższych lekcji. Wiedz, że w najbliższych lekcjach, przy okazji omawiania funkcji powróciwiele zagadnień i mechanizmów omówionych w poprzednich lekcjach kursu. Jeśli zatem pojawią się sformułowania, których nie będziesz rozumieć,radzę Ci od razu wrócić do poprzednich lekcji, bowiem jeśli nie będziesz rozumieć tych zagadnień, tym bardziej nie uda Ci się zrozumiećjak działają funkcje.

Funkcje - budowa

Przyjrzymy się funkcji, której używamy począwszy od naszego pierwszego programu, czyli specjalnej funkcji - funkcji main.Funkcja ta, jak dobrze wiesz, wygląda następująco:int main()
{

// instrukcje
return 0;
}Funkcja ta jest pierwszą funkcją uruchamianą podczas działania programu. Tak będzie zawsze, nawet wówczas, gdy utworzymy kilkainnych funkcji.Patrząc na budowę funkcji main moglibyśmy stwierdzić, że ogólna budowa funkcji jest następująca:typ nazwafunkcji()
return wartoscTypuTyp;
I rzeczywiście, takie wnioski byłyby zupełnie poprawne, z tym tylko, że na szczęście funkcje potrafią nieco więcej. My po prostuz tych większych możliwości funkcji, w funkcji main nie korzystaliśmy.W ogólnym przypadku, można powiedzieć, że schematyczna budowa funkcji przedstawia się następująco:typ nazwafunkcji(ListaArgumentow)
{
Przy czym lista argumentów może być pusta (tak jak to było dotychczas w przypadku funkcji main) lub też jest postaci:typ1 nazwaArgumentu, typ2 nazwaArgumentu2,... Z powyższego zapisu możesz się już domyślać, że do funkcji możemy przekazać kilka, kilkanaście, kilkadziesiąt, a nawet więcej argumentów.W praktyce jednak, liczba argumentów przekazywanych do funkcji rzadko kiedy jest większa od 10-20. Oczywiście jak już wspomniałem, funkcja może nieprzyjmować żadnych argumentów.Wróćmy jednak na moment do tego, co funkcja może zwracać. Funkcja, której używamy od samego początku kursu C++, czyli funkcja main()zwraca zmienną typu int. Skąd to wiadomo? - zapytasz. Jeśli przyjrzysz się naszej ogólnej budowie funkcji, zauważysz, że to jaki typ zwraca funkcja,określone jest przed nazwą funkcji. Ponieważ w naszych programach zapisywaliśmy int main(), to mam nadzieję, że oczywiste jest już dla Ciebie, żefunkcja main() rzeczywiście zwraca typ int.Co oznacza, że funkcja może zwracać jakąś wartość? Oznacza to tyle, że może ona zwrócić pewną wartość, która będzie mogła być wykorzystywana przez pozostałe części programu.Wynikiem takim może być np. wynik obliczeń lub wynik znalezienia/nieznalezienia jakiegoś znaku w ciągu znaków. W którym miejscu funkcja main zwraca wartość? Do zwracania rezultatów funkcji służy instrukcja return.Nasza funkcja main zwracała do tej pory zawsze wartość 0. Jak można łatwo zauważyć, zwracana wartość, czyli 0 jest typu int. Zatem wszystko się zgadza, bowiem przed nazwą funkcji stoi właśnie int, co jak już wiesz, oznaczajaki typ zwraca funkcja.Pojawia się najprawdopodobniej u Ciebie teraz pewne zwątpienie - no dobrze, wszystko pięknie, ale do czego może nam służyć wartość zwracana przez funkcję? Rzeczywiście, w przypadku funkcji main, zwracana wartość nie jest nam bezpośrednio przydatna. Jednak już wkrótce dowiesz się, że w programie może być kilka funkcji i wówczas będziesz niewątpliwie wykorzystywać wartości zwracane przez pozostałe funkcje.Funkcja main w rzeczywistości zwraca kod wykonania całego programu. Kod 0 oznacza, że program został wykonany poprawnie, natomiast zwrócenie innej wartości może oznaczać konkretny typ błędu. Dzięki temu programy mogą się ze sobą komunikować? jeden program może uruchomić inny program i sprawdzić czy został on wykonany poprawnie czy też nie i wówczas podjąć jakieś dodatkowe działania.No dobrze - rozumiesz już, że funkcja może zwracać wartość. Co jednak jeśli chcemy, żeby funkcja nie zwracała żadnej wartości? W przypadku argumentów funkcji można było przecież nie podawać żadnych argumentów. Czy można stworzyć funkcję, któranie zwraca żadnych wartości? Tak, okazuje się że w C++ jest to możliwe. Nie można jednak przed nazwą funkcji nie napisać żadnego typu, aby zasygnalizować, że funkcja nie zwraca żadnych wartości.Należy przed nazwą funkcji wpisać nazwę specjalnego typu void.Jeśli zatem chcielibyśmy stworzyć funkcję, która nie zwraca nic i nie przyjmuje żadnych argumentów, powinna ona wyglądać tak:void nazwaFunkcji()
return;
}Co ciekawe, możemy również dla danej funkcji zaznaczyć, że nie przyjmuje ona żadnych argumentów, chociaż oczywiście już z powyższego przykładuwidać, że argumentów nie ma. Używamy również do tego specjalnego typu void:void nazwaFunkcji(void)
Zwróć uwagę na instrukcję return znajdującą się w obu powyższych przykładach. Zauważ, że w obu przypadkach nie ma po niej żadnej wartości. Jak zatem widzisz, funkcja nie zwraca nic,co jest zupełnie zgodne z naszymi zamierzeniami. Wiedz, że jeśli funkcja nic nie zwraca, użycie instrukcji return nie jest konieczne. W przykładach jednak celowo instrukcję zostawiłem. Już wkrótce przekonasz się,że instrukcje return mogą służyć tak naprawdę nie tylko do samego zwracania wartości, ale też do przerywania działania funkcji.

Pierwsza przykładowa funkcja

Znając podstawowy schemat budowy funkcji, spróbujmy stworzyć prostą funkcję i wykorzystać ją w naszym programie.Zadaniem naszej funkcji niech będzie tylko i wyłącznie wypisanie komunikatu. Poniżej znajduje się przykładowy program:

#include <iostream>

using namespace std;

void wypisz()
cout << "jestem funkcja wypisujaca"<<endl;
}

int main()
cout <<"Zaraz \"uruchomie\" funkcje wypisz"<<endl;
wypisz();
cout <<"Funkcja zostala juz \"uruchomiona\""<<endl;
getchar();
}
program nr 33. 1

Jak łatwo można zauważyć, w programie oprócz funkcji main, pojawiła się funkcja wypisz. Przyglądając się argumentom funkcji oraz zwracanej wartości,można stwierdzić, że funkcja nie przyjmuje żadnych argumentów oraz nic nie zwraca. Jak widać jedynym zadaniem funkcji jest wypisanie komunikatuna standardowe wyjście.Oprócz funkcji wypisz, w programie znajduje się znana Ci już dobrze funkcja main. Poza wypisaniem komunikatów na ekran, w funkcji tej jest wywołana funkcja wypisz.Jak widać wywołanie funkcji następuje poprzez napisanie jej nazwy oraz zawarcie w nawiasach okrągłych listy jej argumentów. W tym przypadku, jako że funkcjanie przyjmuje żadnych argumentów, lista argumentów podczas wywoływania funkcji jest pusta. Warto zwrócić jednak uwagę, że nawiasy po nazwie uruchamianejfunkcji są niezbędne. Inaczej bowiem, kompilator nie będzie wiedzieć, że chcemy wywołać funkcję.Tym co powinno zwrócić Twoją uwagę jest budowa programu. Jak dotąd zawsze na początku programu znajdowała się funkcja main. Tutaj jednak jest inaczej.Na początku programu znajduje się najpierw funkcja wypisz, a dopiero później znajduje się funkcja main. Czy tak musi być zawsze - zapytasz? I tak i nie. Aby móc wywołać (czyli uruchomić)jakąś funkcję, musi być znana nazwa tej funkcji, argumenty tej funkcji oraz wartość zwracana. Jeśli zamienimy, kolejnością funkcje main i wypisz, tow funkcji main pojawia się wywołanie funkcji, która nie jest kompilatorowi znana. Kompilator w takiej sytuacji zgłosi błąd i kompilacja się nie powiedzie. Zgłoszony przez kompilatorbłąd będzie brzmiał podobnie jak 'wypisz' undeclared (first use this function).Co jednak, jeśli w programie chciałbyś stworzyć kilka własnych funkcji? Czy należy dbać o kolejność ich zapisania w programie w C++? A co jeśli funkcje wywołują siebie nawzajem?Rzeczywiście, gdybyśmy używali dotychczasowej metody, zrealizowanie pewnych bardziej skomplikowanych przypadków byłoby niemożliwe. Na przykład, gdyby funkcja A wywoływała w pewnychprzypadkach funkcję B, a funkcja B wywoływałaby w pewnych okolicznościach funkcję A, to niemożliwe byłoby ustalenie, która funkcja powinna pojawić się w programie jako pierwsza - niezależnie, którafunkcja pojawiłaby się w programie jako pierwsza, kompilator zgłosiłby błąd, bo nie byłaby znana druga funkcja. Na szczęście problem tego typu da się stosunkowo łatwo rozwiązać.

Definicja a deklaracja funkcji

Aby rozwiązać problem kolejności zapisu funkcji w programie, posłużymy się pojęciami definicja i deklaracja.Od razu zaznaczam, że jeśli nie pamiętasz co oznaczają te pojęcia, zapraszam do zapoznania się z lekcją o tytuleDefinicja, deklaracja, inicjalizacja - ważne pojęcia w języku C++.Jak już wcześniej wspomniałem, aby móc wywołać daną funkcję, w programie wcześniej musi pojawić się jej nazwa, lista argumentów oraz wartość zwracana.Do tej pory, w przykładowym programie umieściliśmy definicję funkcji wypisz - pojawiła się tu bowiem nazwa funkcji wraz z listą argumentów oraz wartością zwracaną,ale jednocześnie opis działania funkcji. Okazuje się jednak, że aby móc w danej funkcji umieścić wywołanie innej funkcji, wystarczy umieścić wcześniej zaledwiedeklarację uruchamianej funkcji.Aby udało Ci się dokładniej zrozumieć, o czym piszę:jest definicją funkcji wypisz, natomiast:void wypisz();

jest deklaracją funkcji. Zwróć uwagę, że w deklaracji funkcji, po liście argumentów i nawiasie znajduje się średnik.Oczywistą sprawą jest jednak, że sama deklaracja funkcji w programie nie wystarczy - potrzebna jest również jej definicja. Gdybyśmy w programie nie umieścilidefinicji funkcji, to nie dość, że kompilator zgłosi błąd, to na dodatek przecież kompilator nie czyta w naszych myślach i nie wie, co dana funkcja miałabyw programie wykonywać. Dlatego też, w programie należy w takim przypadku umieścić zarówno definicję, jak i deklarację funkcji. Deklaracja powinna być umieszczonana początku programu, a definicja może zostać umieszczona w dowolnym miejscu.W przypadku stosowania funkcji w programie przyjęło się jednak, że na początku programu są umieszczane deklaracje funkcji, następnie jest umieszczanadefinicja funkcji main, a dopiero po funkcji main są umieszczane definicje pozostałych funkcji. Dzięki takiemu rozmieszczeniu definicji funkcji w programie,można stosunkowo łatwo zorientować się, co robi program, bowiem definicja funkcji main jest stosunkowo blisko początku programu.Oto przykładowy kod, w którym znajduje się zarówno deklaracja jak i definicja funkcji wypisz:void wypisz(); // to jest deklaracja funkcji wypisz

void wypisz() // to jest definicja funkcji wypisz
program nr 33. 2

Rozdzielenie deklaracji i definicji funkcji zagwarantuje nam, że nie napotkamy nigdy na problem, która z funkcji powinna pojawić się w programiejako pierwsza. Dlatego też dobrze radzę - zapamiętaj tę regułę i stosuj ją zawsze w swoich programach.

Funkcje przyjmujące argumenty i zwracające wartość

Jak na razie przedstawiłem Ci funkcję, której celem było wypisanie informacji na standardowe wyjście. Oczywiście takie funkcje również mająprawo bytu w programach, jednak zazwyczaj funkcje są wykorzystywane do bardziej skomplikowanych czynności. Czynnościami takimi są na przykładobliczenia. Funkcje wykonujące obliczenia bardzo często przyjmują pewne argumenty do wykonania obliczeń, jak również zwracają wynik swoich obliczeń.

Naszym zadaniem będzie napisanie funkcji, która będzie miała obliczyć wartość pewnej liczby podniesionej do potęgi naturalnej (czyli 0, 1, 2 itd. ).Oczywiście w C++ tego typu funkcja już istnieje (jest to funkcja pow z biblioteki cmath), jednak dla treningu stworzymy sami taką właśnie funkcję.Pierwsza sprawa to nazwa funkcji. Jako, że funkcja ma służyć do potęgowania, nazwiemy naszą funkcję potega. Czas zastanowić się, czyfunkcja będzie przyjmowała jakieś argumenty oraz czy będzie zwracała wartość. Po chwili przemyślenia dojdziemy do wniosku, że tak, bowiem chcemy umożliwićpodnoszenie dowolnej liczby do dowolnej naturalnej potęgi i musimy danej funkcji przekazać w jakiś sposób zarówno liczbę, którą chcemy potęgować, jak i wartość potęgi.Funkcja będzie zatem przyjmowała 2 argumenty. Jako, że liczba potęgowana może być dowolnego typu, ustalamy typ tej liczby jako double. Natomiast typpotęgi, do której będzie podnoszona liczba ustalimy jako unsigned int, czyli liczba naturalna. Ostatnią kwestią jest wartość zwracana przez funkcję.Czy funkcja powinna zwracać jakąś wartość? Oczywiście, że tak - jako, że funkcja dokonuje pewnych obliczeń musi w jakiś sposób przekazać wartośćswoich obliczeń. Jako, że funkcja będzie podnosiła do potęgi liczbę typu double (tak przed momentem ustaliliśmy), to w tym przypadkuzwracany wynik powinien być również typu double.

Przykładowy program, w którym znajduje się definicji funkcji potega mógłby wyglądać następująco:

double potega(double liczba, unsigned int potega);

double a=2. 0, w;
w = potega(a, 3); // 1
cout <<a<<" do potegi 3 to "<<w<<endl;

cout <<a<<" do potegi 4 to "<<potega (a, 4)<<endl; // 2
cout <<"3 do potegi 2 to "<<potega(3, 2)<<endl; // 3
double potega(double liczba, unsigned int potega)
double wynik=1;
for (unsigned int i=1;i<=potega;++i)
wynik*=liczba;
return wynik;
program nr 33. 3

Jak widać, zarówno definicja, jak i deklaracja funkcji są identyczne - tak oczywiście powinno być. Nie możemy najpierw powiedzieć kompilatorowi, żefunkcja przyjmuje 3 argumenty, a później twierdzimy, że przyjmuje tylko 2 argumenty. Zatem w deklaracji i definicji funkcji zarówno liczba argumentów,ich typ, jak i typ zwracany przez funkcję są identyczne.Sama funkcja potega tworzy zmienną wynik, która ma służyć do obliczenia potęgi danej liczby. Jak widać, obliczeniepotęgi odbywa się poprzez pomnożenie liczby odpowiednią ilość razy. Następnie funkcja zwraca wartość zmiennej wynik.Jeśli przyjrzymy się teraz funkcji main, można zauważyć, jak różnie można wykorzystać funkcję potega. W miejscu opatrzonym komentarzem // 1do funkcji przekazujemy jako pierwszy argument zmienną a, natomiast jako drugi argument literał typu int. Widać zatem, że jako argumenty możemy przekazywaćzarówno zmienne, jak i literały. W tym samym miejscu, wynik funkcji przypisujemy do zmiennej typu double, a następnie dopierowypisujemy otrzymany rezultat.Z kolei w miejscu opatrzonym komentarzem // 2 wartości zwróconej przez funkcję nie przypisujemy do żadnej zmiennej, a po prostuwypisujemy na standardowe wyjście. Okazuje się, że wartość zwracaną przez funkcję można wykorzystywać jak zwykły literał (w tym przypadku jest to literałtypu double) i można dokonywać na nim wszystkie operacje dozwolone dla danego typu (np. dodawanie). Jest to oczywiście możliwe tylko w sytuacji, kiedyfunkcja zwraca wartość - w przeciwnym przypadku wyniku zwracanego przez funkcję nie będziemy oczywiście mogli wykorzystać.W miejscu opatrzonym komentarzem // 3 pokazane jest, że również oba argumenty mogą być przekazane jako literały, co jak widać potwierdzato tezę, że do funkcji można przekazywać zarówno zmienne, jak i literały, a wynik uruchomienia funkcji pozostanie taki sam.

Funkcje - dodatkowe informacje

W tym momencie posiadasz już podstawową wiedzę dotyczącą funkcji w języku C++. Warto jednak już teraz rozszerzyć nieco te informacje.Pierwszą ciekawostką dotyczącą funkcji jest to, że w przypadku, kiedy funkcja ma oddzielną deklarację i definicję (tak będzie już teraz wewszystkich naszych programach, o czym dobrze już wiesz), nie jest konieczne nazywanie argumentów funkcji podczas deklaracji. Wystarczą jedynie typy tych argumentów.Często używa się tej właściwości, żeby nie zaciemniać deklaracji funkcji niepotrzebnymi nazwami argumentów.void test(int, double);
Powyższa deklaracja funkcji to deklaracja funkcji test, przyjmującej dwa argumenty - pierwszy typu int, drugi typu double. Jak widać nie ma tutajnigdzie nazw tych argumentów - pojawiłyby się one w deklaracji funkcji.Oprócz tego, warto dodatkowo wiedzieć, że instrukcja return może pojawić się w dowolnym miejscu funkcji i przerywa ona wówczas działanie funkcji.Jeśli funkcja zwraca jakąś wartość, oczywiście po słowie return powinna pojawić się wartość, natomiast jeśli funkcja nic nie zwraca (zwraca typ void),to po słowie return nic nie umieszczamy (poza średnikiem).

Oba powyższe zagadnienia niech zilustruje program, w którym sprawdzamy, czy liczba jest liczbą pierwszą czy nie. Sprawdzanie, czy liczba jest liczbąpierwszą odbywa się poprzez sprawdzanie czy dzieli się ona bez reszty przez któreś z liczb od 2 do pierwiastka ze sprawdzanej liczby.

#include <iostream>
#include <cmath>

// sprawdza czy liczba jest liczba pierwsza
bool czyPierwsza(unsigned long int);

// wypisuje komunikat czy liczba jest liczba pierwsza
void wypisz(unsigned long int, bool);

unsigned long int liczba;
bool wynik;
cout <<"Podaj liczbe ktora chcesz sprawdzic: ";
cin >>liczba;
cin. ignore();
wynik = czyPierwsza(liczba);
wypisz(liczba, wynik);
cout <<endl<<"Nacisnij ENTER aby zakonczyc... "<<endl;
getchar();
return 0;
bool czyPierwsza(unsigned long int licz)
for (unsigned int i=2;i<=sqrt((long double) (licz));++i)
if (! (licz % i))
return false;
return true;
void wypisz(unsigned long int licz, bool pierwsza)
cout <<"Sprawdzona liczba to liczba "<<licz<<endl;
if (pierwsza)
cout <<"Liczba ta jest liczba pierwsza"<<endl;
return;
cout <<"Liczba ta NIE jest liczba pierwsza"<<endl;
program nr 33. 4

Jak widać, w przykładowym programie, mamy zadeklarowane 2 funkcje - obie funkcje w deklaracji nie mają nazw argumentów. Nazwy argumentówpojawiają się za to oczywiście w definicjach funkcji.

Dodatkowo, w obu funkcjach jest wykorzystana instrukcja return.W funkcji czyPierwsza wykorzystujemy instrukcję return do zwrócenia rezultatu, czy liczba jest liczbą pierwszą czy nie.Warto jednak również zwrócić uwagę, że sama instrukcja return służy także do przerwania działania funkcji. Jeśli liczba nie jest liczbą pierwszą, towykona się instrukcja return false;, a instrukcja return true; nie wykona się już nigdy.Podobnie jest z funkcją wypisz. Tutaj jednak instrukcja return służy tylko i wyłącznie do przerwania działania funkcji.Zauważ, że gdyby instrukcji return nie było, zostałyby wypisane oba komunikaty, co nie byłoby prawidłowe. Oczywiście w tym przypadku można by byłowykorzystać również instrukcję if - else zamiast instrukcji return, jednak jak widać, niekiedy instrukcja return w funkcjach, które nawet nie zwracajążadnej wartości może być przydatna.

Podstawy funkcji - podsumowanie

W tej lekcji przedstawiłem Ci podstawowe informacje dotyczące funkcji. Wiesz już jak deklarować i definiować funkcje, w jaki sposóbprzekazywać do nich parametry, jak zwracać wyniki działania funkcji i umiesz wywoływać funkcje.To jednak nie wszystko - funkcje w C++ mają o wiele więcej możliwości i musisz dowiedzieć się o nich znacznie więcej, aby się nimi sprawnie posługiwać.Zapraszam zatem do pogłębienia wiedzy w kolejnych lekcjach kursu.

powrót

Przesuń suwak, aby określić, jak bardzo funkcja Kontrola konta użytkownika ma Cię chronić przed potencjalnie szkodliwymi zmianami. Poniżej przedstawiono więcej informacji na temat poszczególnych opcji:

  • Powiadamiaj zawsze spowoduje:

    Powiadamianie, gdy programy próbują zainstalować oprogramowanie lub wprowadzić zmiany na komputerze.

  • Powiadamianie, gdy wprowadzisz zmiany w ustawieniach systemu Windows.

    Blokowanie innych zadań do czasu Twojej reakcji.

    Uwaga: Ta opcja jest zalecana, jeśli często instalowane jest nowe oprogramowanie i odwiedzane są nieznane witryny sieci Web.

Powiadamiaj mnie tylko wtedy, gdy programy próbują wprowadzać zmiany na komputerze spowoduje:

Brak powiadamiania, gdy wprowadzisz zmiany w ustawieniach systemu Windows.

Uwaga: Ta opcja jest zalecana, jeśli regularnie instalujesz nowe oprogramowanie lub odwiedzasz nieznane witryny sieci Web, ale nie chcesz otrzymywać powiadomień podczas wprowadzania zmian w ustawieniach systemu Windows.

Powiadamiaj mnie tylko wtedy, gdy programy próbują wprowadzać zmiany na komputerze (nie przyciemniaj pulpitu) spowoduje:

Brak blokowania innych zadań lub oczekiwania na reakcję.

Uwaga: Ta opcja jest zalecana tylko wtedy, gdy przygaszanie pulpitu na komputerze trwa długo. W przeciwnym razie zaleca się wybrać jedną z opcji wymienionych wyżej.

Nie powiadamiaj nigdy (wyłącz funkcję Kontrola konta użytkownika) spowoduje:

Brak powiadamiania, gdy programy próbują zainstalować oprogramowanie lub wprowadzić zmiany na komputerze.

Uwaga: Ta opcja nie jest zalecana ze względu na zagrożenia dla bezpieczeństwa.

Jeśli potrzebujesz dodatkowej pomocy, zadaj pytanie w społeczności Microsoft.

Informacje o ustawieniach i funkcjach Electrolux Efp60424ox

Bezpośredni link do pobrania Informacje o ustawieniach i funkcjach Electrolux Efp60424ox

Starannie wybrane archiwa oprogramowania - tylko najlepsze! Sprawdzone pod kątem złośliwego oprogramowania, reklam i wirusów

Ostatnia aktualizacja Informacje o ustawieniach i funkcjach Electrolux Efp60424ox