Emerson Keystone Optiseal F14 to produkt zaprojektowany z myślą o zapewnieniu wytrzymałości i wydajności. Wykonany z wysokiej jakości tworzywa sztucznego, ten produkt jest trwały i odporny na działanie czynników zewnętrznych. Ma również wbudowaną wodoszczelność i jest odporny na uszkodzenia. Łączy się z wieloma różnymi produktami i jest łatwy w instalacji. Zawiera również zabezpieczenie przeciwprzepięciowe i przeciwzwarciowe, aby zapewnić dodatkowe bezpieczeństwo. Jest wyposażony w wygodne łączenie i łatwy demontaż, co ułatwia serwisowanie i utrzymanie. Emerson Keystone Optiseal F14 jest idealnym rozwiązaniem dla różnych zastosowań tworzenia połączeń.
Ostatnia aktualizacja: Karta charakterystyki produktu Emerson Keystone Optiseal F14
Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej, karta charakterystyki preparatu niebezpiecznego, MSDS (skrótowiec od ang. material safety data sheet), SDS ( safety data sheet)[1] – dokument zawierający opis zagrożeń, które może spowodować określona substancja lub mieszanina chemiczna (dawniej preparat), a także podstawowe dane fizykochemiczne na jej temat. Jej podstawowym celem jest informowanie o potencjalnych zagrożeniach związanych z daną substancją (mieszaniną), metodach ich zapobiegania i procedurach jakie należy wykonać w razie wystąpienia skażenia opisywaną substancją (mieszaniną).
Status prawny[edytuj | edytuj kod]
Dokument ten w krajach Unii Europejskiej, NAFTA i wielu innych musi być obowiązkowo sporządzany przez producentów chemikaliów dla sprzedawanych przez nich niebezpiecznych substancji i preparatów i przekazywany każdemu nabywcy. Karta charakterystyki musi być zawsze dostępna podczas ich transportu, używania i przechowywania. Odbiorcy takich substancji i preparatów mają obowiązek przechowywać kartę w taki sposób, aby każda osoba mająca z nimi do czynienia mogła w dowolnej chwili zapoznać się z zagrożeniami opisanymi w karcie.
Zawartość i struktura kart charakterystyki jest normowana przepisami prawa, różnymi dla krajów UE i NAFTA.
Unia Europejska[edytuj | edytuj kod]
W Europejskim Obszarze Gospodarczym układ karty charakterystyki i jej niezbędną zawartość definiuje Rozporządzenie WE 1907/2006 REACH, paragraf 31, załącznik II, który został zmieniony Rozporządzeniem WE 2015/830 z dnia 28. 05. 2015 r. ze sprostowaniem z dnia 17. 01. 2017 r. (zastępujące rozporządzenie (UE) nr 453/2010) oraz rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywy Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE z dnia 18 grudnia 2006 roku.
Karta charakterystyki zgodna z REACH zawiera datę sporządzenia, datę aktualizacji, numer wersji i następujące numerowane punkty[2][3]:
Sekcja 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja przedsiębiorstwa
1. 1. Identyfikator produktu
1. 2. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1. 3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1. 4. Numer telefonu alarmowego
Sekcja 2: Identyfikacja zagrożeń
2. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2. Elementy oznakowania
2. Inne zagrożenia
Sekcja 3: Skład/informacja o składnikach
3. Substancje
3. Mieszaniny
Sekcja 4: Środki pierwszej pomocy
4. Opis środków pierwszej pomocy
4. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym
Sekcja 5: Postępowanie w przypadku pożaru
5. Środki gaśnicze
5. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5. Informacje dla straży pożarnej
Sekcja 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska
6. Indywidualne środki ostrożności, wyposażenie ochronne i procedury w sytuacjach awaryjnych
6. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6. Odniesienia do innych sekcji
Sekcja 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie
7. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe
Sekcja 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
8. Parametry dotyczące kontroli
8. Kontrola narażenia
Sekcja 9: Właściwości fizyczne i chemiczne
9. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9. Inne informacje
Sekcja 10: Stabilność i reaktywność
10. Reaktywność
10. Stabilność chemiczna
10. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10. Warunki, których należy unikać
10. 5. Materiały niezgodne
10. 6. Niebezpieczne produkty rozkładu
Sekcja 11: Informacje toksykologiczne
11. Informacje dotyczące działań toksycznych
Sekcja 12: Informacje ekologiczne
12. Toksyczność
12. Trwałość i zdolność do rozkładu
12. Zdolność do bioakumulacji
12. Mobilność w glebie
12. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12. Inne szkodliwe skutki działania
Sekcja 13: Postępowanie z odpadami
13. Metody unieszkodliwiania odpadów
Sekcja 14: Informacje dotyczące transportu
14. Numer UN (Numer ONZ)
14. Prawidłowa nazwa przewozowa ONZ
14. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14. Grupa pakowania
14. Zagrożenia dla środowiska
14. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14. 7. Transport luzem zgodnie z załącznikiem II do konwencji MARPOL i kodeksem IBC
Sekcja 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych
15. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny
15. Ocena bezpieczeństwa chemicznego
Sekcja 16: Inne informacje
Kraje NAFTA[edytuj | edytuj kod]
W krajach NAFTA (Stany Zjednoczone, Kanada, Meksyk) podstawowym dokumentem normującym zawartość MSDS-ów jest norma ANSI Z400. 1-2004[4]. W przypadku eksportu/importu chemikaliów z UE do krajów NAFTA i z krajów NAFTA do UE producenci są zmuszeni dołączać do nich dwa różne dokumenty MSDS, jeden zgodny z normami UE i drugi z normami NAFTA. Istnieje wprawdzie norma ISO definiująca międzynarodowy standard tych dokumentów, nie jest on jednak w pełni respektowany przez kraje NAFTA i UE[5].
Zgodnie z normą ANSI karta charakterystyki powinna zawierać sekcje odpowiadające na następujące pytania[4]:
- Co to za materiał? (skład chemiczny, prawidłowy wygląd, nazwa, producent, podstawowe dane fizyczne i chemiczne itp. )
- Co zrobić natychmiast po wystąpieniu zagrożenia? (krótki opis najpoważniejszych zagrożeń i opis jak sobie z nimi szybko poradzić + zwykle dane kontaktowe do osoby odpowiedzialnej)
- Co powinno się zrobić w razie wystąpienia zagrożenia? (szczegółowy opis działań, które należy podjąć w razie zatrucia/pożaru/skażenia)
- Jak uniknąć potencjalnych zagrożeń? (sposoby prawidłowego przechowywania i transportowania, lista potencjalnych czynników ryzyka)
- Inne pożyteczne informacje (zwroty ryzyka, szczegółowe dane fizyczne i chemiczne itp. )
Norma ISO 11014-1 definiuje układ karty charakterystyki w bardziej precyzyjny sposób. Zgodnie z tą normą powinna ona zawierać:[5]
- nazwę produktu i dane jego producenta
- skład chemiczny
- zwroty ryzyka
- procedurę pierwszej pomocy
- procedurę gaszenia
- procedurę działania w razie wycieku i skażenia
- sposoby przechowywania i posługiwania się
- opis niezbędnych środków ostrożności przy kontakcie
- właściwości fizykochemiczne
- informacje o trwałości i reaktywności
- informacje o toksyczności
- informacje ekologiczne
- uwagi na temat utylizacji lub neutralizacji
- informacje o prawidłowym transporcie
- informacje na temat regulacji prawnych dotyczących substancji
- pozostałe informacje.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Safety Data Sheets | Free SDS Database | Chemical Safety, chemicalsafety. com [dostęp 2020-04-07].
- ↑ EKOS, Karty charakterystyki, tłumaczenie i opracowanie - EKOS [dostęp 2017-11-06].
- ↑ Komisja Europejska: Rozporządzenie 2015/830. Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej, 2015-05-28. [dostęp 2018-01-12]. (pol. ).
- ↑ a b How do I write an MSDS? , Canadian Centre for Occupational Health & Safety, 2007
- ↑ a b Norma ISO 11014-1. [dostęp 2008-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-04-17)].
Baza danych kart charakterystyki — Treść i elementy formalne karty charakterystyki (UE) 2020/878
Karta charakterystyki musi zawierać informacje o zagrożeniach, a także o bezpiecznym magazynowaniu substancji lub mieszaniny, postępowaniu z nią oraz jej usuwaniu. Dysponowanie tymi informacjami umożliwi użytkownikom podjęcie niezbędnych środków związanych z ochroną zdrowia ludzkiego i bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz ochroną środowiska.
Wymagania dotyczące zawartości i formatu karty charakterystyki zostały obecnie określone w rozporządzeniu (UE) 2020/878.
Rozporządzenie, które weszło w życie 1 stycznia 2021 r., zastępuje rozporządzenie (UE) nr 2015/830 zawierające wymagania merytoryczne i formalne dotyczące kart charakterystyki
Po 1 stycznia 2023 r. karta charakterystyki każdego produktu dostępnego na rynku powinna być zgodna z tym rozporządzeniem, co oznacza konieczność zmiany każdej karty charakterystyki najpóźniej do 31 grudnia 2022 r.
ES I CS I DE I EN I FR I IT I HU I PL I RO I SK I SL
Zawartość i elementy formalne karty charakterystyki zgodnie z rozporządzeniem 2020/878
SEKCJA 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja przedsiębiorstwa
1. 1. Identyfikator produktu
Jeżeli mieszanina posiada niepowtarzalny identyfikator postaci czynnej (UFI) zgodnie z częścią A sekcja 5 załącznika VIII do rozporządzenia (WE) nr 1272/2008 i jest on wskazany w karcie charakterystyki, wówczas UFI podaje się w tej podsekcji.
1. 2. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1. 3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1. 4. Numer telefonu alarmowego
SEKCJA 2: Identyfikacja zagrożeń
2. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2. Elementy oznakowania
2. Inne zagrożenia
SEKCJA 3: Skład/informacja o składnikach
3. Substancje
3. Mieszaniny
SEKCJA 4: Środki pierwszej pomocy
4. Opis środków pierwszej pomocy
4. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym
SEKCJA 5: Postępowanie w przypadku pożaru
5. Środki gaśnicze
5. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5. Informacje dla straży pożarnej
SEKCJA 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska
6. Indywidualne środki ostrożności, wyposażenie ochronne i procedury w sytuacjach awaryjnych
6. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6. Odniesienia do innych sekcji
SEKCJA 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie
7. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe
SEKCJA 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
8. Parametry dotyczące kontroli
8. Kontrola narażenia
SEKCJA 9: Właściwości fizyczne i chemiczne
9. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9. Inne informacje
SEKCJA 10: Stabilność i reaktywność
10. Reaktywność
10. Stabilność chemiczna
10. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10. Warunki, których należy unikać
10. 5. Materiały niezgodne
10. 6. Niebezpieczne produkty rozkładu
SEKCJA 11: Informacje toksykologiczne
11. Informacje na temat klas zagrożenia zdefiniowanych w rozporządzeniu (WE) nr 1272/2008
11. Informacje o innych zagrożeniach
SEKCJA 12: Informacje ekologiczne
12. Toksyczność
12. Trwałość i zdolność do rozkładu
12. Zdolność do bioakumulacji
12. Mobilność w glebie
12. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12. Właściwości zaburzające funkcjonowanie układu hormonalnego
12. 7. Inne szkodliwe skutki działania
SEKCJA 13: Postępowanie z odpadami
13. Metody unieszkodliwiania odpadów
SEKCJA 14: Informacje dotyczące transportu
14. Numer UN lub numer identyfikacyjny ID
14. Prawidłowa nazwa przewozowa UN
14. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14. Grupa pakowania
14. Zagrożenia dla środowiska
14. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14. Transport morski luzem zgodnie z instrumentami IMO
SEKCJA 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych
15. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny
15. Ocena bezpieczeństwa chemicznego
SEKCJA 16: Inne informacje
Inne ważne informacje dotyczące zawartości i formatu karty charakterystyki
Karta charakterystyki nie powinna zawierać pustych podsekcji. Należy wyraźnie zaznaczyć, jeżeli jakieś dane nie są używane lub są niedostępne
Ponadto sporządzający kartę charakterystyki może wskazać również inne podsekcje, pod warunkiem, że nie zawierają one informacji sprzecznych z innymi sekcjami karty charakterystyki.
Karta charakterystyki nie ma określonej objętości. Jej objętość jest współmierna do zagrożenia stwarzanego przez substancję lub mieszaninę i dostępnych informacji. Informacje muszą być sformułowane w sposób jasny i zwięzły.
Język, jakim napisana jest karta charakterystyki, jest prosty, jasny i precyzyjny. Należy unikać żargonu, akronimów i skrótów. Nie używa się zwrotów wskazujących, że dana substancja lub mieszanina nie stanowi zagrożenia (np. „może być niebezpieczna”, „nieszkodliwa”, „nieszkodliwa dla zdrowia”), ani jakichkolwiek innych zwrotów niespójnych z klasyfikacją substancji lub mieszaniny.
Wszystkie strony karty charakterystyki numeruje się i podaje na nich albo objętość karty charakterystyki (np. „strona 1 z 3”) albo informację, czy po danej stronie następuje kolejna strona (np. „ciąg dalszy na następnej stronie” lub „koniec karty charakterystyki”).
Kartę charakterystyki przygotowuje kompetentna osoba, która uwzględnia szczególne potrzeby i wiedzę użytkowników karty, w stopniu w jakim są one znane. W niektórych przypadkach może to oznaczać pracę więcej niż jednej osoby, ponieważ opracowanie karty charakterystyki wymaga szerokiego zakresu wiedzy.
Kartę charakterystyki dostarcza się nieodpłatnie, w formie papierowej lub elektronicznej, najpóźniej w momencie pierwszej dostawy substancji lub mieszaniny.
Kartę charakterystyki powinno się przekazywać w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią inaczej.
Artykuł powiązany/artykuły powiązane
- Podanie niepowtarzalnego identyfikatora postaci czynnej (UFI) na karcie charakterystyki
Polecane usługi
- Tłumaczenie karty charakterystyki zgodne z przepisami dotyczącymi bezpieczeństwa chemicznego
Zapraszam do przeczytania wpisu, z którego dowiesz się:
- Co powinna zawierać karta charakterystyki produktu chemicznego.
- Jak jest zbudowana.
- W jakim języku musi być karta charakterystyki.
- Kto ma Ci ją przekazać.
- Czy dla mydła do rąk czy domestosa też są potrzebne karty.
REACH
REACH to skrót od ang. Registration, Evaluation and Authorisation of Chemicals. Jest to rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006 [1]. Obowiązuje ono bezpośrednio, co znaczy, że nie trzeba go wdrażać do prawa krajowego.
Obowiązuje wszystkie Państwa wspólnoty europejskiej. Najprościej mówiąc, ma ono za zadanie ujednolicić zasady stosowania produktów chemicznych oraz kontrolowany i przejrzysty przepływ „chemikaliów” między krajami Unii Europejskiej.
REACH jest podstawą prawną dla przygotowywania kart charakterystyki, ich zawartości i budowy.
CLP
CLP czyli skrót od ang. Classification, Labelling and Packaging. Obowiązuje państwa UE bez konieczności wdrażania do prawa krajowego. Jest to rozporządzenie, które określa zasady klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin chemicznych. Zasady te opierają się na globalnie zharmonizowanym systemie klasyfikacji i oznakowania chemikaliów. CLP [2] uzupełnia rozporządzenie REACH.
CLP jest podstawą prawną klasyfikacji, oznakowania i pakowania produktów chemicznych.
Czego dotyczą karty charakterystyki
Karta charakterystyki to zbiór informacji o substancji lub mieszaninie chemicznej. Dowiesz się z niej wszystkiego, co jest Ci potrzebne, aby dobrze zarządzać danym produktem chemicznym w zakładzie.
Z karty wyciągniesz między innymi takie informacje o produkcie:
Te informacje są Ci potrzebne między innymi do:
Kto dostarcza karty charakterystyki
Karta charakterystyki musi być dostarczona bezpłatnie przez producenta produktu, dostawcę lub upoważnionego przedstawiciela.
Karta musi być sporządzona w języku użytkownika. To znaczy, że jeżeli producentem jest np. Hiszpania, a sprzedaje swój produkt do Polski, to musi zapewnić kartę charakterystyki w języku polskim. Niedopuszczalna jest sytuacja, w której producent przysłaby Ci kartę charakterystyki w języku hiszpańskim i zaproponował przetłumaczenie jej na polski w swoim zakresie.
Wiąże się z tym pewna niedobra praktyka producentów (importerów lub upoważnionych przedstawicieli). W praktyce wielokrotnie spotkałam się z tym, że treść karty była przetłumaczona na polski w translatorze. Myślę, że doskonale wiesz jak wygląda takie tłumaczenie. Jest po polsku, ale jest kompletnie niezrozumiałe. Jeśli otrzymasz taką kartę, nie wahaj się odesłać jej producentowi z żądaniem przysłania karty, która jest zrozumiała. Jest to bezwzględny obowiązek producenta, a nie jego przysługa czy dobra wola. Po prostu: ma być!
Jeżeli potrzebujesz podać takiemu producentowi podstawę prawną, to skopiuj sobie ten zapis: „Zgodnie z art. 31 ust. 5 rozporządzenia REACH, kartę charakterystyki dostarcza się w językach urzędowych państw członkowskich, na terytorium których substancja lub mieszanina jest wprowadzana do obrotu, chyba że zainteresowane państwa członkowskie postanowią inaczej. ” Państwa członkowskie raczej nie postanowią inaczej, więc karta musi być po polsku i kropka.
Czy dla każdego produktu musi być karta?
Nie dla każdego, ale dla większości.
Karta charakterystyki musi być dostarczana dla:
W praktyce wygląda to tak, że producenci na ogół są świadomi swoich obowiązków i dostarczają karty charakterystyki dla w/w produktów.
W przypadku gdy do jakiegoś produktu nie trzeba przygotowywać karty, producenci zazwyczaj dostarczają informację o braku szkodliwości produktu w jeden z poniższych sposobów:
Często pojawiają się wątpliwości czy karty charakterystyki dla środków czystości (np. domestosa) również należy mieć. Odpowiedź brzmi: tak. Jest to produkt chemiczny niebezpieczny dla zdrowia, stosowany w zakładzie, więc kartę charakterystyki dla niego również musisz przechowywać.
Budowa karty charakterystyki
Układ i zawartość karty charakterystyki narzuca rozporządzenie REACH. Karta składa się zawsze z 16 sekcji. Każda z sekcji zawiera stałą liczbę podsekcji. Wyjątek stanowi sekcja 3., w której należy uwzględnić jedynie odpowiednio podsekcję 3. 1 albo 3. 2.
SEKCJA 1: Identyfikacja substancji/mieszaniny i identyfikacja spółki/przedsiębiorstwa
1. 1. Identyfikator produktu
1. Istotne zidentyfikowane zastosowania substancji lub mieszaniny oraz zastosowania odradzane
1. 3. Dane dotyczące dostawcy karty charakterystyki
1. 4. Numer telefonu alarmowego
SEKCJA 2: Identyfikacja zagrożeń
2. Klasyfikacja substancji lub mieszaniny
2. Elementy oznakowania
2. Inne zagrożenia
SEKCJA 3: Skład/informacja o składnikach
3. Substancje
3. Mieszaniny
SEKCJA 4: Środki pierwszej pomocy
4. Opis środków pierwszej pomocy
4. Najważniejsze ostre i opóźnione objawy oraz skutki narażenia
4. Wskazania dotyczące wszelkiej natychmiastowej pomocy lekarskiej i szczególnego postępowania z poszkodowanym
SEKCJA 5: Postępowanie w przypadku pożaru
5. Środki gaśnicze
5. Szczególne zagrożenia związane z substancją lub mieszaniną
5. Informacje dla straży pożarnej
SEKCJA 6: Postępowanie w przypadku niezamierzonego uwolnienia do środowiska
6. Indywidualne środki ostrożności, sprzęt ochronny i procedury w sytuacjach awaryjnych
6. Środki ostrożności w zakresie ochrony środowiska
6. Metody i materiały zapobiegające rozprzestrzenianiu się skażenia i służące do usuwania skażenia
6. Odniesienia do innych sekcji
SEKCJA 7: Postępowanie z substancjami i mieszaninami oraz ich magazynowanie
7. Środki ostrożności dotyczące bezpiecznego postępowania
7. Warunki bezpiecznego magazynowania, w tym informacje dotyczące wszelkich wzajemnych niezgodności
7. Szczególne zastosowanie(-a) końcowe
SEKCJA 8: Kontrola narażenia/środki ochrony indywidualnej
8. Parametry dotyczące kontroli
8. Kontrola narażenia
SEKCJA 9: Właściwości fizyczne i chemiczne
9. Informacje na temat podstawowych właściwości fizycznych i chemicznych
9. Inne informacje
SEKCJA 10: Stabilność i reaktywność
10. Reaktywność
10. Stabilność chemiczna
10. Możliwość występowania niebezpiecznych reakcji
10. Warunki, których należy unikać
10. 5. Materiały niezgodne
10. 6. Niebezpieczne produkty rozkładu
SEKCJA 11: Informacje toksykologiczne
11. Informacje dotyczące skutków toksykologicznych
SEKCJA 12: Informacje ekologiczne
12. Toksyczność
12. Trwałość i zdolność do rozkładu
12. Zdolność do bioakumulacji
12. Mobilność w glebie
12. Wyniki oceny właściwości PBT i vPvB
12. Inne szkodliwe skutki działania
SEKCJA 13: Postępowanie z odpadami
13. Metody unieszkodliwiania odpadów
SEKCJA 14: Informacje dotyczące transportu
14. Numer UN (numer ONZ)
14. Prawidłowa nazwa przewozowa UN
14. Klasa(-y) zagrożenia w transporcie
14. Grupa opakowaniowa
14. Zagrożenia dla środowiska
14. Szczególne środki ostrożności dla użytkowników
14. 7. Transport luzem zgodnie z załącznikiem II do konwencji MARPOL i kodeksem IBC
SEKCJA 15: Informacje dotyczące przepisów prawnych
15. Przepisy prawne dotyczące bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska specyficzne dla substancji lub mieszaniny
15. Ocena bezpieczeństwa chemicznego
SEKCJA 16: Inne informacje
Powiązane wpisy:
Podstawy prawne:
[1] REACH – Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1907/2006.
Pełna nazwa: Rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH) i utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów, zmieniające dyrektywę 1999/45/WE oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 793/93 i rozporządzenie Komisji (WE) nr 1488/94, jak również dyrektywę Rady 76/769/EWG i dyrektywy Komisji 91/155/EWG, 93/67/EWG, 93/105/WE i 2000/21/WE z późn. zm.
[2] CLP – Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1272/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin, zmieniające i uchylające dyrektywy 67/548/EWG i 1999/45/WE oraz zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1907/2006 z późn. zm.
